Dit is hoe het voelde voor mij, en waarschijnlijk herken je dit wel: 

​

• De dokters zeggen van alles, maar niet alles komt binnen. Overweldiging is zacht uitgedrukt.

​

• Je bent totaal vergeten waar je eigenlijk mee bezig was voordat je dit te horen kreeg, terwijl de afleiding juist fijn kan zijn.

​

• Je eventuele partner en je naasten zoeken ook naar manieren om dit nieuws te verwerken. Vind je elkaar hierin of doen jullie dit op verschillende manieren?

​

• Angst, ongeloof, woede, verdriet, paniek: het kan allemaal in één uur voorbij komen. En dat maakt dit zo’n intense fase.

Ervaar jij dit nu ook? Ik wil je vast meegeven; je reageert normaal op iets dat niet normaal is.

​​

​

In de eerste dagen is er veel aandacht voor medische stappen, maar weinig ruimte voor jouw binnenwereld.

​

Tot nu toe gingen die gesprekken over kanker, chemo's en behandelingen altijd over andere mensen. En nu ineens gaan ze over jou. Zelfs los van de inhoud van deze gesprekken is dat al een hele kluif om te verwerken.

​

Wat ik op dat moment nodig had (en jij wellicht nu ook):

​

• Rust en zachtheid: Even adem kunnen halen, samenzijn zonder dat er iets moet. 

​

• Houvast: Iemand die dit traject kent en samen met jou de kracht in jouw kwetsbaarheid ontdekt.

​

• Een veilige plek: Waar alles mag zijn en geen emotie 'teveel' is.

​

​

En je partner?

​​

Die reageert misschien wel heel anders. Niet beter of slechter, maar wel anders en misschien wel helemaal niet zoals jij hoopt of verwacht van je partner. Sommigen willen alles regelen. Anderen verstillen. Weer anderen worden emotioneel, of juist praktisch. En jij zit in jouw eigen overlevingsstand. Dat verschil kan botsen.

​

• Hij/zij wil je ‘sterk’ houden terwijl jij juist wilt kunnen instorten.

​

• Jij hebt woorden nodig, terwijl de ander stilvalt.

​

• Hij/zij wil positief blijven, jij voelt vooral angst.

​

Het gevolg: jullie zoeken allebei contact, maar op een andere manier. En daardoor mis je elkaar precies op het moment dat je elkaar het hardst nodig hebt. Dat is niemands schuld. De diagnose raakt jullie allebei. De kunst is om te leren van elkaar wat je nodig hebt en hoe je elkaar dat kunt geven.

​

​

Wanneer is ondersteuning waardevol?

​

• Als je merkt dat je hoofd niet meer tot rust komt.

​

• Als je gedachten je naar beneden halen en je angst versterken.

​

• Als je voelt dat de klap groter is dan jouw draagkracht op dit moment.

​

• Als je partner en jij elkaar tijdens deze overweldigende periode niet kunnen vinden.

​

De tweedaagse van Soul Foundry is speciaal gemaakt voor deze periode; de eerste weken na je borstkankerdiagnose. Het zijn twee dagen waarin we ruimte geven aan alle gedachten en emoties die zich aandienen én je praktische tools krijgt om met de situatie om te gaan, een positieve mindset te ontwikkelen en de regie terug in handen te nemen. Rust, reflectie, samenzijn en zelfleiderschap.

​

Neem zeker ook contact op als je nog twijfelt. Samen kijken we dan eerlijk of deze tweedaagse iets is wat bij jullie past en of dit het juiste moment is. Als blijkt dat dat niet zo is, is dat ook helemaal oké. Geen druk, geen extra stress! Deze tijd draait om jou!

​

Klik  hier om naar het contactformulier te gaan.

​

​